Dom Urodzenia Fryderyka Chopina – muzeum biograficzne Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli, w skład którego wchodzi oficyna (tzw. dworek) oraz 7-hektarowy park krajobrazowy nad rzeką Utratą. Dwór wraz z parkiem jest oddziałem Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie zarządzanego przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.

Historia muzeum
W 1926 powstały dwie organizacje, które za cel postawiły sobie wykupienie Żelazowej Woli z rąk prywatnych: warszawskie Towarzystwo Przyjaciół Domu Chopina i sochaczewski Komitet Chopinowski. Po dwóch latach starań udało im się zrealizować to zamierzenie. Komitet Budowy Domu Chopina w 1931 rozpoczął remont budynku według projektu architekta Juliana Żakowskiego. W latach 30. urządzono wnętrze z XIX-wiecznymi meblami według projektu Lecha Niemojewskiego. 17 października 1931 dokonano symbolicznego otwarcia dworku. Obiekt udostępniono zwiedzającym w czerwcu 1939.

Po zniszczeniach II wojny światowej dworek ponownie wymagał renowacji. Projekt rekonstrukcji i przebudowy wnętrz opracował w 1948 prof. Mieczysław Kuźma. Kolejne renowacje odbyły się w latach 1958 i 1968.

W 1951 dworek wraz z parkiem przekazano Muzeum Narodowemu, a od 1953 obiekt był pod opieką Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Obecnie jest oddziałem Muzeum Fryderyka Chopina w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina. Co roku Żelazową Wolę odwiedza około 200 tys. gości z kraju i ze świata.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o ochronie dziedzictwa Fryderyka Chopina, Dworek w Żelazowej Woli wraz z otaczającym go zabytkowym parkiem został uznany za dobro kultury narodowej, podlegające szczególnej ochronie.

Wnętrza dworku
Pokój z kominkiem – dawna kuchnia
Pokój ojca – salonik muzyczny
Jadalnia
Pokój matki – miejsce urodzenia Fryderyka Chopina
Pokój dziecięcy
Układ wnętrz ma charakter symboliczny, bowiem nieznany jest ich rozkład w czasach Chopina.

Ekspozycja
Ekspozycję stałą stanowi aranżacja wnętrz skromnego XIX-wiecznego dworku, odtwarzająca atmosferę domu rodzinnego kompozytora oraz ekspozycja biograficzna poświęcona Fryderykowi Chopinowi. Oficyna, w której zamieszkał z żoną ubogi nauczyciel Mikołaj Chopin, siłą rzeczy była urządzona skromnie, zgodnie z pozycją materialną rodziny.

W sześciu pokojach zgromadzono przedmioty z epoki, ale należy pamiętać że nie zachowały się do naszych czasów meble, instrumenty czy obrazy z domu Chopinów. W saloniku muzycznym znajduje się współczesny fortepian koncertowy. Dwa pozostałe postawiono: w pokoju matki (XIX-wieczny fortepian pochodzący z fabryki F. Leszczyńskiego) i w pokoju dzieci („żyrafa” z pionowym pudłem rezonansowym). Oprócz instrumentów, klasycystycznych mebli i pieca kaflowego z początku XIX w. uwagę zwracają belkowane stropy, ozdobione polichromią o motywach roślinnych.

Na bielonych ścianach pokoi zawieszono wizerunki członków rodziny Chopinów (kopie portretów olejnych Ambrożego Mieroszewskiego, wykonanych w latach 20. XIX w., reprodukcje portretów Fryderyka według Marii Wodzińskiej i Elizy Radziwiłłówny), a także widoki Warszawy. Cennym dopełnieniem ekspozycji są faksymilia dokumentów: aktu ślubu rodziców oraz metryk urodzenia i chrztu Fryderyka, a także rękopisów muzycznych, rysunków i listów.