Zamek w Łęczycy, położony na sztucznym wzniesieniu otoczonym fosą, zasilaną wodami rzeki Bzury, został wzniesiony za czasów Kazimierza Wielkiego i jest najważniejszym zabytkiem na mapie tego miasta. Legenda o Diablu Borucie jest związana z tą budowlą i można ją poznać, odwiedzając zamek, który otaczają wysokie mury, a od strony południowo-zachodniej wznosi się ceglana wieża obronna. Wschodnia część zamku jest miejscem, gdzie znajduje się Dom Stary, który kiedyś pełnił funkcję pomieszczenia reprezentacyjnego.

To właśnie stąd, w kierunku Grunwaldu, wyruszyły chorągwie Ziem Wielkopolskich, a po wygranej bitwie na zamku przetrzymywano schwytanych rycerzy i najemników w oczekiwaniu na okup.

W XVI wieku, na zlecenie Jana Lutomierskiego, budowla została przebudowana na styl renesansowy. Od XVII wieku zamek zaczął podupadać, a w XIX wieku całkowicie popadł w ruinę. Taki stan trwał aż do czasów odzyskania niepodległości. Pierwsze prace renowacyjne rozpoczęto przed II Wojną Światową, a proces odbudowy zamku zakończył się w 1975 roku.

Obecnie na terenie zamku znajduje się muzeum miejskie oraz punkt widokowy, czyli ośmioboczna wieża. Zwiedzanie zamku zajmuje około 60 minut, podczas których można zobaczyć osiem sal wystawowych, a następnie przejść tunelem prosto na wieżę, skąd można podziwiać panoramę miasta.