Bunkier Wisła – kryta, betonowa szczelina przeciwlotnicza LSDG dla 100 osób (Luftschutz Deckungsgraben im Beton, LS-Betondeckungsgraben), z 1943 roku (ukończona 11 października tegoż roku).

Zbudowana z lanego betonu (ściany, część stropu) i prefabrykatów (strop nad prostymi odcinkami korytarza). Wyposażona w grawitacyjny układ wentylacji, z trzema nadciśnieniowymi zaworami jednokierunkowymi.

Zadaniem schronienia była najprawdopodobniej ochrona pracowników pobliskiego portu na Wiśle, ewentualnie załogi obsługującej pobliski zbiornik gazu. Szczelina składa się z dwóch przedsionków z drzwiami, zygzakowato ułożonego korytarza (4 odcinki pod kątem prostym po ok. 11 metrów), wyjścia ewakuacyjnego z szybem i drabiną, dwóch suchych latryn (w każdej stało wiadro na nieczystości, opróżniane po ustaniu bombardowania) i wnęki 1,5x2m, służącej jako pomieszczenie porządkowe.

Energia elektryczna potrzebna do oświetlenia dostarczana była z zewnątrz. Szczelina zabezpieczała przed odłamkami i falą uderzeniową. Nie była odporna na bezpośrednie trafienie bombą lotniczą bądź pociskiem artyleryjskim. Nie zabezpieczała też przed atakiem chemicznym.

W Toruniu przetrwało jeszcze kilka obiektów tego typu. Przy al. Jana Pawła II, przy Bulwarze Filadelfijskim (w okolicach skrzyżowania z Wolą Zamkową), przy ul. Idzikowskiego i Kujawskiej, a także na Kluczykach.